ارزیابی خطی بودن اتوآنالایزر یا دقت در برداشت نمونه و محلول همان ارزیابی صحت فتومتریک دستگاههای اتوآنالایزر است که باید به طور مرتب مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد و مقدار بایاس ثابت وبایاس نسبی مشخص شود.
در واقع بررسی این موضوع است که باتوجه به اینکه مقدار نمونه برای تست های مختلف در اتوآنالایزر از 2 میکرولیتر تا 20 میکرولیتر متفاوت است و این ارزیابی برای مشخص کزدن این مسئله است که آیا این روند از روند خطی بودن پیروی می کند با خیر ؟
به عبارت دیگر این مسئله باید در اتوآنالایزر مشخص شود که آیا دقت اتوآنالایزر در برداشت نمونه در مقادیر پائینتر مانند 2 میکرولیتر و مقادیر بالاتر از دقت خوبی برخوردار است یا خیر؟
ارزیابی خطی بودن ( صحت فتومتریک ) اتوآنالایزر وابسته به تست نبوده و فقط ارزیابی قدرت منبع نوری ( لامپ و فیلتر ها ) ملاک است و با خطی بودن کیت ها برای ارزیابی محدوده گزارش دهی که برای هر تست مستقلا انجام می شود متفاوت است .
برای این کار از محلول دی کرومات پتاسیم 0.18g/dl به عنوان نمونه ( Sample ) و اسید سولفوریک 0.005M و یا اسید پرکلریک 0.001M به عنوان معرف ( Reagent) استفاده می شود.
دستگاه را به صورت الگوریتم موجود در نرم افزار در 7 جایگاه برای مقدار نمونه و مقدار معرف تعریف می شود .
با دستگاه مورد نظر مقدار جذب نوری نمونه ها را چند بار قرائت نموده و میانگین آن رادر جایگاه Observed Value یادداشت شود
در ادامه نرم افزار مقادیر پارامتر های Recovery را محاسبه نموده و با استفاده از نمودار خطی بودن مشخص می شود.
از مقادیر نمونه 2 ، 5 ، 8، 11 ، 14 ، 17 ، 20 میکرولیتر برای دستگاه تعریف می شود و از معرف به مقدار 248 ، 245 ، 242 ، 239 ، 236، 233 و 230 میکرولیتر برای لوله ها تعریف می شود.
تفسیر : اگر مقدار بازیافت بدست آمده در محدوده 95% تا 105% باشد سیستم فتومتریک دستگاه سالم است .
